De tuinvandaal

15-04-16
De puntpaprika die zo lekker de winter door is gekomen op mijn vensterbank, heeft inmiddels een paprika geproduceerd die nu groot genoeg is om te plukken.
Het is een gele geworden en morgen gaat hij voor de bijl.
Ik ga hem plukken en ben benieuwd naar de smaak.

Er zitten nog een paar kleintjes aan, die mogen doorgroeien.
Niet alle bloemen zijn paprikaatjes geworden, er zijn er een flink aantal uiteindelijk afgevallen, en ook daarvan weet ik nu hoe dat komt.

Paprika is een zelfbestuiver, dat houdt in dat het stuifmeel van de ene bloem niet verplaatst moet worden naar een andere bloem. Het is de bedoeling dat het stuifmeel op de stamper van dezelfde bloem valt en dat gaat bij paprika’s heel makkelijk. Je hoeft zelfs niet te schudden zoals je bij tomaten doet.
Wat ik bij de eerste bloem heb gedaan is dus ok geweest. Ik heb met een schoon kwastje het bloempje bestoven.
Bij de volgende bloemen heb ik hetzelfde kwastje gebruikt, met het stuifmeel van andere bloemen.
Dan gaat het mis, en dat heet bloemrui.

Maar goed, weer wat geleerd.

10-4-16
Vorig jaar oogstte ik zaad uit de Lavendelbloemen uit de tuin.
Om onduidelijke redenen dacht ik dat het heel moeilijk zou zijn om zelf Lavendel te kweken. Maar goed, ik had nu zaad en dit voorjaar heb ik het in februari in een bakje op de vensterbank gezaaid.
En het kwam op, heel snel zelfs. En een heel bakje vol.
Eigenlijk best bijzonder dat het zaad opkwam.
Lavendel is een koudekiemer, het zaad heeft een periode nodig waarin het echt koud is, net als papaver trouwens. En ik had het gewoon in huis bewaard. 
Het was natuurlijk s’ nachts in februari nog wel koud in de vensterbank, dus misschien is dat een voldoende koudeperiode geweest.
Ik ben er dus nu ook achter waarom onze papaverzaadjes, zorgvuldig verzameld en in huis bewaard, niet de gewenste papapers hebben opgeleverd.
Ik dacht dat dit dan ook wel zou gelden voor de klaprooszaadjes van vorig jaar. Die heb ik dus maar een paar weken in de koelkast gezet en ja hoor… binnen een paar dagen komen de zaden boven.
Papaver en klaproosjes houden dan ook nog van lekkere rulle grond waar de zon makkelijk in kan om alles te verwarmen.

Helaas liet ik het bakje met de Lavendelplantjes een keer bijna vallen en schoven alle kleine zaailingen over elkaar heen.
Nog gered wat er te redden viel en gelukkig ging ongeveer de helft van de plantjes door.
Vanmorgen was het schitterend weer en heb ik lekker op het dakterras de plantjes een eigen potje gegeven. 
Ze zijn nu tussen de 1 en 3 cm groot, en tijdens het verpotten kon je echt de geur van lavendel ruiken. Zo lekker!
Ik heb nu een traytje met 30 Lavendelplanten.
Internet beloofd dat de plantjes vanaf volgend jaar bloeien, dus we zijn benieuwd.

Lavendel is een multifunctioneel plantje.
De naam Lavendel komt trouwens van het Latijnse Lavandula en is afgeleid van het woord ‘lavare’, wat wassen betekent.
De Grieken en de Romeinen voegden Lavendel toe aan hun badwater omdat het zo lekker rook. Ook zorgde Lavendel ervoor dat de motten uit hun kleding bleven.
Lavendel kan in de keuken worden gebruikt als kruid. Je kunt er thee van zetten, het in gerechten gebruiken en de bloemen zelfs toevoegen aan ijs.
Lavendel houdt (ook weer volgens de Grieken en Romeinen) de insecten op een afstand.
Een randje lavendel om je terras dus. Ruikt lekker, staat mooi en geen insecten.
Wat wil je nog meer?
WOW!!
Ik zeg DOEN!!

Dat niet alles gaat zoals je graag wilt is duidelijk.
Op de vensterbank heb ik een paar stekken van de Passieflora de winter door proberen te slepen, want je weet maar nooit … strenge winter en plantje buiten dood.
Ze deden het perfect, kregen wortels en groeiden zelfs.
Nu het bijna tijd is om ze op te potten en door te laten groeien voor het dakterras zag ik vanmorgen ineens dat ze het toch niet hebben gehaald. 
Genoeg water, een plekje voor het raam; het was blijkbaar niet genoeg.
Gelukkig heb ik in de tuin al een heleboel nieuwe scheuten zien staan. Meestal wel lastig om een nieuwe scheut op te graven en op te potten.
Ze hebben vaak hele lange wortels die een eind weg komen. Of ze dus dit jaar op mijn dakterras staan is nog af te wachten, maar misschien heeft mijn plant op het terras de winter buiten wel overleefd.

Wat wel goed gaat is mijn overjarige puntpaprika. Inmiddels met 4 paprika(atje)s en zeker 10 bloemknopjes.

Het zaaisel op de vensterbank komt verschillend op.
Munt, Rucola en Lavendel zijn boven de grond. Basilicum doet helemaal niets en de Papyrus laat ook op zich wachten.
Van de Basilicum heb ik ook stekken van een plantje van de AH in water gezet. Dat schijnt ook te werken. Afwachten maar.

Vandaag ook weer gezaaid. Tomaat en pepers (of paprika’s, het zaad van pepers en paprika’s was bij elkaar in een zakje terechtgekomen, maar allebei zijn ze welkom).
De tomatenzaadjes kwamen uit een tomaatje van vorig jaar. Lekker soort en zorgvuldig bewaard.
Eigenlijk zo logisch… van fruit en groenten zoals paprika en tomaat, waar zaden inzitten, daar kun je gewoon planten van zaaien.
 Het werkt ook met meloenen, vorig jaar had ik een mini watermeloentje op de vensterbank.
En een bosje lente-uitjes uit de supermarkt.
In een recept staat vaak 3 of 4 lente-uitjes. Nou dat doe ik dus nooit.
Ik doe er altijd een heel bosje in. Lekker. 
Maar doe je dat niet of heb je echt alleen maar 1 lente-uitje nodig dan kun je de anderen in een glas met een bodempje water zetten. Ze blijven niet alleen goed, de wortels lopen ook weer opnieuw uit.
Gebruik je alleen het bovenste deel van het uitje (groen met een deel wit) dan kun je het stompje oppotten en hieruit groeit weer een nieuwe groene stengel. Wow.

Probeer ook eens op deze manier groente en fruit een tweede leven te geven en laat me weten of het lukt.

Vorig jaar zaaide ik uit een lekkere puntpaprika uit de supermarkt de zaden.
Ze kwamen voorspoedig op en groeiden uit tot mooie plantjes.
In eigen potjes op het dakterras lieten ze al gauw een heleboel heldergroene blaadjes zien en uiteindelijk ook lieflijke witte bloempjes.
Er kwamen puntpaprika’s aan en toen de herfst inviel en het te koud werd op het dakterras haalde ik de plant in huis om de paprika’s verder te laten kleuren.
Hij deed het prima in de vensterbank, de paprika’s groeiden door en werden rijp.

Wel zag ik dagelijks de hoeveelheid blad minder worden. Ze werden een voor een aangevreten en ik was ervan overtuigd dat dit het werk was van een rups. Alleen… ik kon hem nergens vinden. Mevrouw of meneer rups hield zich overdag goed verborgen. Wel werden de uitwerpselen van de rups op mijn vensterbank dagelijks groter.
Op een dag zag ik hem aan de achterkant van een blad. Een grote, dikke, groene rups. Wij noemden hem natuurlijk Rupsje Nooitgenoeg.
Ik vroeg me af of hij zich zou verpoppen en of ik op een dag een vlinder in de keuken zou zien.
Dat is niet gebeurd, ik was hem op een dag helemaal kwijt en heb hem daarna niet weer gezien.

Wat me daarna wel opviel was dat er een bloemknop in de plant zat en op een dag was er weer zo’n mooi wit bloemetje. Omdat ik niet weet of puntpaprika’s zelfbestuivend zijn heb ik voor alle zekerheid de natuur maar een handje geholpen met een klein kwastje.
Nu zitten er aan mijn plant meerdere witte bloemetjes, nieuwe blaadjes en een paprikaatje van ongeveer 2 cm.
Mijn dakterras is ’s morgens nog wit van de nachtvorst dus mijn overwinteraar moet nog even geduld hebben.
Straks krijgt hij weer een fijn plekje in de zon.

04-02-16
Vier dagen na het zaaien zie ik de eerste sprietjes van de Wilde Rucola boven de grond.
Zo snel had ik het niet verwacht.
Omdat ze als een malle de lucht in gaan staan ze inmiddels zonder plastic zak om het bakje.
Ze zijn voor het licht afhankelijk van het raam en trekken dus ook enorm die kant op. Ik draai het bakje wel drie of vier keer per dag.
Van het andere zaaisel is nog niets boven, maar je weet natuurlijk niet wat er zich onder de zwarte grond allemaal afspeelt.
Ik wacht vol spanning!